การไปจิตอาสาบ้านคุณยายจิตเมื่อวันเสาร์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๑
วันนี้อากาศไม่ดี มีฝนตกตอนเช้า ผมมีอาการกังวลว่าเราจะทำงานไม่ได้ แต่พอสายๆ ฟ้าเริ่มเปิด ก็สบายใจขึ้น ตอนที่อยู่ในรถตู้เราคุยกันเกี่ยวกับงานที่จะทำในวันนี้ เสร็จแล้วเราก็คุยกันอีกหลายเรื่อง ทำให้บรรยากาศสนุกมาก เมื่อไปถึง ครูผู้ชายก็ขนอุปกรณ์แล้วเดินไปด้านหลังบ้าน เริ่มลอกคลองทันที ความรู้สึกตอนนี้มีความสุขมาก ผมสนุกเพราะได้ทำงานร่วมกับเพื่อนๆ เราคุยกันไป ทำกันไป มีปัญหาเรื่องต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ในน้ำ จะเอาขึ้นอย่างไร เราก็ปรึกษากัน มีความรู้สึกสุข ๒ อย่าง คือ ๑. ได้ช่วยยายจิต อย่างที่ตั้งใจไว้อีกครั้ง ๒. ได้ทำงานร่วมกับเพื่อนๆ ที่สนิทกัน วันนี้งานเสร็จประมาณ ๘๐% จริงๆ อยากให้เสร็จทั้งหมด แต่ไม่ไหวจริงๆ ทุกคนหมดแรงแล้ว ในใจผมแอบคิดว่า ถ้าเพื่อนๆ มีเวลาว่างพร้อมๆ กัน น่าจะมาอีกครั้ง ๑. อยากทำแนวกันขยะไม่ให้ลอยเข้ามาในบริเวณบ้าน ๒. อยากทำกับข้าวแล้วนั่งกินข้าวกับยายจิตครับ
คุณเรวัต อภินันท์พร (ครูโม่)
การไปจิตอาสาบ้านคุณยายจิตเมื่อวันเสาร์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๑
๑. เห็นอะไรจากการไปจิตอาสาครั้งนี้ เห็นสภาพความเป็นอยู่ที่ลำบากของคุณยายจิต ได้รับความทุกข์ยากมาก เห็นการใช้ชีวิตเพียงลำพังของหญิงชราคนหนึ่งที่ดำรงชีวิตอยู่อย่างแร้นแค้น ใช้ชีวิตอย่างอดอยากและขาดสุขอนามัยที่ดี แม้บ้านเรือนรอบๆ จะเป็นตึกคอนกรีต มีความเป็นอยู่ที่ดี แต่บ้านคุณยายกลับแตกต่างกันกับตึกเหล่านั้นอย่างสิ้นเชิง
๒. รู้สึกอย่างไรกับการไปจิตอาสาครั้งนี้ รู้สึกเวทนาคุณยายจิตที่ต้องมีชีวิตอยู่อย่างเดียวดายในบ้านหลังเก่าๆ โทรมๆ โดยขาดลูกหลานดูแล แต่ก็รู้สึกถึงน้ำใจและกำลังใจจากคณะที่ไปจิตอาสาในครั้งนี้ ที่ทุ่มเทอย่างเต็มกำลังความสามารถ ที่จะช่วยคุณยาย ซึ่งเป็นเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกใบนี้
๓. จะทำอะไรต่อไป หากมีจิตอาสาครั้งต่อไป ก็จะขออาสาไปช่วยอีกในโอกาสต่อๆ ไป
ครูเอิร์ธ (บรรณารักษ์อาศรมศิลป์)
การไปจิตอาสาบ้านคุณยายจิตเมื่อวันเสาร์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๑
๑. เห็นอะไรจากการไปจิตอาสาครั้งนี้ เห็นสภาพความเป็นอยู่ของยายจิตจากครั้งแรก กับการไปครั้งนี้ เห็นสภาพที่บ้านพักของยายดูสะอาด และเหม็นน้อยกว่าครั้งแรกที่ได้ไปเยี่ยม สภาพรอบบ้านของยายมีขยะเยอะ และได้เอาตัวเองลงมือปฏิบัติ ทำการเก็บขยะที่อยู่ในคลองหลังบ้าน ซึ่งมีจำนวนมาก
๒. รู้สึกอย่างไรกับการไปจิตอาสาครั้งนี้ รู้สึกภูมิใจที่ได้ทำงานบำเพ็ญประโยชน์ ได้ช่วยเหลือผู้ที่ต้องการช่วยเหลือ และได้เห็นกระบวนการทำงานของทีมครูพละ ที่ตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่เต็มใจ
๓. จะทำอะไรต่อไป ถ้ามีโอกาสออกจิตอาสา จะออกจิตอาสาอีก
คุณชลกร ศุทธิวัฒนานนท์
การไปจิตอาสาบ้านคุณยายจิตเมื่อวันเสาร์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๑
๑. เห็นอะไรจากการไปจิตอาสาครั้งนี้ ไปจิตอาสาครั้งนี้ เป็นครั้งที่สองที่ไปบ้านคุณยายจิต เห็นว่าหน้าบ้าน ในบ้านยายจิตสะอาดมากขึ้นกว่าครั้งก่อน รวมทั้งกลิ่นปัสสาวะ กลิ่นเหม็นต่างๆ ก็น้อยลง ครั้งนี้ได้ช่วยทำความสะอาดบนบ้าน โดยเริ่มจากช่วยพี่ผวนอาบน้ำแต่งตัวให้คุณยาย แล้วอุ้มคุณยายมานั่งเล่นอยู่ที่ใต้ต้นไม้ เก็บผ้าห่มส่งให้เพื่อนๆ ลงมาตากแดด ช่วยพยาบาลบุษขัดพื้นห้องนอนให้สะอาด นำเสื่อน้ำมันที่รองนอนมาเช็ดแล้วตากแดด เช็ดพื้นระเบียงหน้าบ้าน เมื่อเสร็จบนบ้าน ได้ไปช่วยด้านล่างเก็บขยะในคูน้ำหลังบ้าน ใช้คราดเกี่ยวลูกมะพร้าว เศษไม้ ขึ้น และใช้กะเนาะตักเศษไม้เล็กๆ โฟม รองเท้า พลาสติกฯ จากขยะที่หนา พวกเราช่วยกันตักจนหมด พวกเรา ๑๘ คน ร่วมแรงร่วมใจกัน ช่วยกันทำความสะอาดบ้านคุณยาย ซักผ้า ตากผ้า เก็บขยะคูหลังบ้าน ใช้เวลาเพียง ๓ ชั่วโมง เที่ยงครึ่งร่วมถ่ายภาพกับคุณยาย คุณยายให้พรพวกเรา แล้วเราก็ลากลับ
๒. รู้สึกอย่างไรกับการไปจิตอาสาครั้งนี้ ไปครั้งนี้ได้เรียนรู้ใจตัวเอง เมื่อเราตั้งใจจะทำความสะอาดให้คุณยาย กลิ่นปัสสาวะ กลิ่นเหม็นต่างๆ รู้สึกว่าได้กลิ่นน้อยลงไปเลย รู้สึกว่าทุกคนมีคุณค่า เด็กๆ ใช้แรงไม่ไหวก็ทำหน้าที่นั่งคุยกับคุณยายแทน รู้สึกอิ่มใจที่เห็นบ้านคุณยายสะอาด คุณยายจะได้อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดีขึ้น ยิ่งอิ่มเอมใจมากเมื่อคุณยายให้พรพวกเรา
๓. จะทำอะไรต่อไป อยากให้จิตอาสาไปบ้านยายจิตอีก เพราะถ้าพวกเราไปช่วยกันทำความสะอาด คุณยายก็จะได้อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดี คุณยายจะได้ไม่เหงา มีพวกเราไปเยี่ยมบ่อยๆ ตั้งใจจะกลับไปบ้านตัวเองให้บ่อยมากขึ้น จะได้ช่วยแม่ทำความสะอาดบ้าน
คุณอุไรวรรณ แย้มเย็น
การไปจิตอาสาบ้านคุณยายจิตเมื่อวันเสาร์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๑
๑. เห็นอะไรจากการไปจิตอาสาครั้งนี้ ในการไปบ้านยายจิตในครั้งที่ ๒ นี้ ดีกว่าการมาครั้งแรกมาก เพราะเราได้เห็นได้รู้สิ่งต่างๆ มาจากในการไปครั้งแรกมาแล้ว ทำให้เราเตรียมตัว และเตรียมใจได้ดีมากขึ้น ในครั้งนี้รู้สึกว่าบริเวณบ้านของยายดูดี ไม่สกปรกกว่าในครั้งแรก แต่ครั้งนี้ภารกิจหลักๆ เลย คือ การลอกคลองเอาขยะขึ้นมาจากในคลอง ขยะในคลองนั้นเยอะมากๆ บวกกับมีต้นไม้ที่ขวาง อบต.มาตัดทิ้งไว้หล่นลงไปในน้ำอีก ๒ ต้นใหญ่ๆ ทำให้เป็นอุปสรรคในการนำขยะขึ้นมา พวกเราจึงต้องช่วยกันตัดต้นไม้ ๒ ต้นนั้น และดึงขึ้นมาอยู่บนฝั่ง ถึงเหนื่อยแต่ก็สนุก เพราะทุกคนช่วยเหลือกัน
๒. รู้สึกอย่างไรกับการไปจิตอาสาครั้งนี้ ในการไปจิตอาสาครั้งนี้ดีกว่าครั้งก่อนมาก เพราะเราอยากไปทำให้บ้านยายจิตให้ดีขึ้น เพราะเราเห็นภาพจากในครั้งแรกแล้ว รู้สึกอยากช่วยเหลืออยากทำให้ดีขึ้น เราไม่มีกำลังทรัพย์ที่จะไปช่วยยาย แต่เรายังมีกำลังกายที่เราสามารถนำไปช่วยยายหรือคนอื่นๆ ต่อไปได้
๓. จะทำอะไรต่อไป ถ้ามีโอกาสก็จะกลับไปช่วยเหลือยายอีกครับ
คุณจักรพันธ์ บุญกรด
การไปจิตอาสาบ้านคุณยายจิตเมื่อวันเสาร์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๑
๑. เห็นอะไรจากการไปจิตอาสาครั้งนี้ ในครั้งนี้ที่ได้ช่วยดูแลและทำความสะอาดบ้านของคุณยายเป็นครั้งที่ ๒ พอลงจากรถได้เห็นคุณยายอยู่ในมุ้ง แกเปิดมุ้งออกมา ทั้งๆ ที่นอนอยู่ ได้ยินแกพูดว่า “ใครมาล่ะ” ด้วยน้ำเสียงของผู้ที่รอคอยอย่างมีความหวัง ภายในบ้านของคุณยายเป็นเหมือนกับครั้งแรกที่ได้ไปเห็น ด้วยกลิ่นสาปอุจจาระและปัสสาวะที่มีอยู่เต็มไปหมด
๒. รู้สึกอย่างไรกับการไปจิตอาสาครั้งนี้ รู้สึกอยากไปช่วยดูแล ทำความสะอาดบริเวณบ้านให้ คือ มีความต้องการจะช่วยมาก มีความภูมิใจที่ได้พูดคุยกับคุณยาย และยายก็มีสีหน้าที่มีความสุข ที่มีคนมาหามาช่วยมาคุยด้วย
๓. จะทำอะไรต่อไป สิ่งที่ได้ช่วยได้ทำ ถือว่าเป็นความภาคภูมิใจที่สุดในใจ คือ การได้มีโอกาสช่วยเหลือนั้นจะทำอย่างสุดกำลัง สิ่งที่เราทำได้ช่วยเหลือใครได้นั้น เราก็จะมีความสุขเสมอที่ได้ช่วย ด้วยความภูมิใจจะทำสิ่งดีๆ เสมอ
คุณภัทนวัฒน์ เจริญสุข
การไปจิตอาสาบ้านคุณยายจิตเมื่อวันเสาร์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๑
๑. เห็นอะไรจากการไปจิตอาสาครั้งนี้ เป็นครั้งที่ ๒ ที่ได้ช่วยเหลือผู้อื่นที่เป็นคนๆ เดียวกัน นั่นคือยายจิตผู้อาภัพแห่งเมืองบ้านแพ้ว ในครั้งนี้ตัวผมไม่ได้ใกล้ชิดยาย เนื่องจากงานของผมคือการลอกคลองที่มีแต่ความเหม็นเน่าขยะเต็มคลอง ความรู้สึกของยายเหมือนเดิมกับครั้งแรก หน้าบูด ไม่พูดจาทักทาย พูดแต่ว่า “นี่ของยาย” และก็เดิมๆ ครับ พอเสร็จทุกอย่างแล้วก็ได้เห็นรอยยิ้มอันสดใส และคำอวยพรที่ดีและมีความศักดิ์สิทธิ์ของยาย ทุกคนน้อมรับและสาธุกับพรที่ได้
๒. รู้สึกอย่างไรกับการไปจิตอาสาครั้งนี้ มาดูในคลองแล้ว ขยะและกิ่งไม้หักเต็มคลอง พี่ๆ ทุกคนช่วยกันหยิบจับอุปกรณ์เพื่อตักขยะขึ้นมาจากคลอง ตัวผมลงไปตัดไม้ที่อยู่ในคลอง และช่วยกันลากขึ้นมาจากคลอง จากเดิมที่น้ำไม่ไหล ขยะกองติดตามกิ่งไม้ และเมื่อได้ทำให้มันเสร็จแล้ว ส่งที่เห็นคือความสดใสของน้ำที่ดีขึ้นกว่าเดิม มีน้ำไหลในคลอง และขยะก็ถูกตักขึ้นมา ผมคิดว่าสภาพความเป็นอยู่ของยายต้องดีขึ้น ตัวอย่างเช่น น้ำในคลองไหล ยุงก็ไม่วางไข่ น้ำก็ไม่เน่า ยายก็ไม่ต้องโดนยุงกัด แค่นี้ก็ดีแล้ว ความรู้สึกของผมตลอดงานดีมาก มีความสุขในระหว่างทำงาน ทุกคนร่วมมือร่วมใจกันเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ไม่มีคำบรรยายใดๆ ที่ดีกว่าคำว่า “การร่วมมือกันทำให้สัมฤทธิ์ผลและมีความสุข”
๓. จะทำอะไรต่อไป อยากจะให้ทุกคนบนโลกไม่ทอดทิ้งกัน เหมือนสิ่งที่พวกเราไม่ทอดทิ้งยาย จึงอยากจะบอกว่าอนาคตตัวผมเองจะไม่ทอดทิ้งพ่อแม่ให้ต้องอยู่เดียวดายเหมือนอย่างยายจิตที่ต้องอยู่อ้างว้างคนเดียว โดยที่นานๆ ทีจะมีคนมาอาบน้ำให้ มาจัดบ้านให้ และคงไม่มีใครอยากเป็นเช่นนี้หรอกครับ ในโอกาสต่อไปต้องเจอยายอีกแน่นอน
คุณสมบัติ รอดเผื่อน
การไปจิตอาสาบ้านคุณยายจิตเมื่อวันเสาร์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๑
๑. เห็นอะไรจากการไปจิตอาสาครั้งนี้ ครั้งนี้ไปช่วยกันเอาผ้าห่มไปตากแดด เก็บกวาดทำความสะอาดบ้าน และไปช่วยกันลอกคลองให้สะอาด เอาขยะขึ้น
๒. รู้สึกอย่างไรกับการไปจิตอาสาครั้งนี้ ความรู้สึกในครั้งนี้ รู้สึกคุ้นเคยกับยายมากขึ้น ทำความสะอาดบ้านยาย เก็บกวาดเอาขยะไปเผา โดยรู้สึกทำไปอย่างสบายใจ ความวิตกสงสัยจากครั้งที่แล้วลดลง ครั้งนี้ได้พาลูกไปด้วยทั้ง ๒ คน ลูกๆ ก็ช่วยกันเก็บขยะเผา และช่วยกันตักขยะขึ้นจากน้ำ ด้วยท่าทีตั้งใจและมีความสุข ไม่งอแง ไม่อ้อน และไม่หนีไปเล่น จนงานเสร็จ รู้สึกว่าบุญกุศลได้ต่อไปที่ลูก ลูกได้ลงมือทำ ได้เห็น และได้เรียนรู้กับการไปทำงานจิตอาสาในครั้งนี้ และเห็นยายจิตยิ้มแย้ม มีความสุขมากขึ้น
๓. จะทำอะไรต่อไป คิดว่าอยากไปทำงานลักษณะนี้อีก โดยเอาลูกไปทำและเรียนรู้ด้วย เพราะจากที่ได้ไปทำ ได้เห็นแล้วว่าเขาทำได้ และมีความเต็มใจ และสนุกกับสิ่งที่ทำ
คุณปาญิกา กระชอนสุข
การไปจิตอาสาบ้านคุณยายจิตเมื่อวันเสาร์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๑
๑. เห็นอะไรจากการไปจิตอาสาครั้งนี้ เริ่มต้นคือไปเห็นสภาพบ้านและบริเวณรอบๆ บ้านของป้าจิต คือมีความสกปรกที่อยู่บนบ้านของป้าจิต และรอบๆ บ้านของป้าจิต จะเป็นคลองและมีขยะมากมาย ซึ่งครูที่ไปจะต้องแบ่งเป็น ๒ ชุด โดยไม่ได้นัดหมาย คือชุดแรกขึ้นบ้านทำความสะอาดบนบ้าน ชุดที่ ๒ ทำความสะอาดที่คลองหลังบ้าน
๒. ทำอะไรจากการไปจิตอาสาครั้งนี้ - ที่ไป ตัวเองอยู่ชุดที่ ๒ คือ ตักขยะที่คลองหลังบ้าน จากที่ขยะเต็มคลองก็หมดไปเหลืออีกเพียง เล็กน้อยตรงที่ตักไม่ถึง แล้วก็มานวดให้ป้าจิตช่วงครึ่งชั่วโมงก่อนที่จะหยุดกัน - อีกส่วนหนึ่งคือ ควรติดต่อกับผู้ที่จะดูแลป้าจิตได้ต่อไป ๓. ได้เรียนรู้อะไรจากการไปจิตอาสาครั้งนี้ การไปทำงานร่วมกับครูพละต้องปรับเรื่องเวลาในการนัดหมายให้ตรงเวลา และเรื่องการร่วมทำงานด้วยกัน
๔. รู้สึกอย่างไรกับการไปจิตอาสาครั้งนี้ รู้สึกดีใจที่ได้ช่วยเหลือสังคม ซึ่งใช้เวลาว่างจากงานไปทำ และอีกอย่างหนึ่งคือการทำงานร่วมกันของครูพละในรูปแบบใหม่ที่ไม่ใช่การสอน และการได้ลงมือทำงานในแต่ละอย่างต้องมีการวางแผนก่อนการลงมือทำ
คุณวารินทร์ เสมสูงเนิน
การไปจิตอาสาบ้านคุณยายจิตเมื่อวันเสาร์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๑
๑. เห็นอะไรจากการไปจิตอาสาครั้งนี้ - เห็นยายจิตอายุ ๘๑ ปี - บ้านที่ยายจิตอยู่ - เห็นขยะที่อยู่รอบๆ บ้านยายจิต โดยเฉพาะในคลองเล็กๆ หลังบ้านยายจิต และกิ่งไม้ใหญ่ที่ ถูกตัดทิ้งไว้ในคลอง - เห็นมุ้ง เสื้อ ผ้าห่มที่สกปรก มีกลิ่นเหม็นฉี่ อึ - เห็นพลังของจิตอาสาที่ทุกคนช่วยกันทำความสะอาดให้ยายจิตโดยไม่รังเกลียดในความสกปรก เหม็น - เห็นเด็กๆ ที่เป็นลูกผมเอง (มายด์) ลูกครูเป๊ก (ปิงปอง และเปตอง) ช่วยคุย หาข้าว ดูแลยาย จิต ไม่เป็นภาระผู้ใหญ่ - เห็นคนในชุมชนเดียวกับยายจิตที่มองพวกจิตอาสาลงไปทำงาน เป็นเหมือนสิ่งที่แปลก - เห็นสุนัขที่อยู่กับยายจิต และยายจิตก็ให้อาหารกิน
๒. ทำอะไรในกิจกรรมจิตอาสาครั้งนี้ การเป็นจิตอาสาของผมในครั้งนี้ ผมได้ไปช่วยทำความสะอาดคลองส่งน้ำ เก็บขยะที่มีอยู่จำนวนมาก ร่วมช่วยกับเพื่อนครูพละตัดกิ่งไม้ที่ถูกตัด แล้วก็ทิ้งเอาไว้ในคลอง ซึ่งสิ่งต่างๆ เหล่านี้เป็นงานหลักที่ผมทำในวันเสาร์ แต่ที่ทำอีกคือ ได้พูดคุยกับยายจิต ให้กำลังใจ เพราะยายจิตมีความรู้สึกว่าสิ่งที่จิตอาสาทำไปช่วยยายจิต เป็นสิ่งที่ยายไปรบกวน รู้สึกเกรงใจ
๓. เรียนรู้อะไรกับการไปจิตอาสาครั้งนี้ การที่เราจะช่วยเหลือใครสักคน เราไม่ควรมองหรือช่วยแค่ความสงสาร แต่ควรมองให้มากขึ้นออกไปอีก ว่าเราจะให้ยายจิตมีความสุข มีความเป็นอยู่ที่ดีกว่านั้นได้อย่างไร เพราะคุณยายไม่ได้เป็นอัมพาตที่ช่วยตัวเองไม่ได้เลย แต่ยายจิตขยับแขน หยิบจับได้ ถ้ามีกำลังใจจากคนในชุมชน คุณยายน่าจะมีกำลังใจมากขึ้นในการที่จะช่วยตนเองไม่จมอยู่ในกองฉี่ - อึ พอมองย้อนมาที่ตนเอง ก็รู้สึกว่าการที่เราเป็นครูสอนเด็กให้จบไปวันๆ หนึ่ง ตามเนื้อหาที่เราตั้งไว้ โดยไม่ได้หยิบยกเอาปัญหาที่อยู่ข้างหน้ามาเป็นตัวขับเคลื่อน เด็กคนนั้นก็คงมีแต่สุขภาพแข็งแรง แต่ไม่ได้คนดีมีคุณภาพที่มีกำลังกายที่ดีที่จะช่วยสังคมต่อไป ดังเช่น คนที่อยู่ในชุมชนเดียวกับยายจิตที่ไม่เห็นปัญหาของยายจิต
๔. รู้สึกอย่างไรกับการไปจิตอาสาครั้งนี้ งานนี้ผมรู้สึกดี ๓ อย่าง ๑. ผมได้ทำบุญให้กับยายจิต ที่มีสภาพความเป็นอยู่ที่น่าสงสาร ได้มีกำลังใจเพิ่มขึ้น และก็จะหาแนวร่วมจากกลุ่ม ป.โท ที่จะช่วยยายจิตต่อไป ๒. มีความสุขที่เห็นภาพและได้ร่วมด้วยช่วยกันกับเพื่อนครูพละ สนุกสนานเวลาที่เรา พูดคุยแซวกัน เกิดความรู้สึกเป็นที่ห่วงที่บางครั้งเห็นเพื่อนจะเกิดอันตรายในช่วยที่ ทำงานร่วมกัน ๓. เป็นครั้งแรกที่ผมพาลูกสาวไปทำงานจิตอาสาร่วมกัน และมายด์ก็ทำได้ โดยไม่เป็น ภาระอะไรกับพ่อ ชวนยายคุย หาข้าวให้ทาน หาน้ำ หาขนม เก็บสตางค์ หาร่มบังแดด ซึ่งผมเห็นความดีงามที่ลูกเป็นคนดีที่กตัญญูต่อผู้ใหญ่ ถึงแม้จะไม่ใช่ญาติพี่น้อง
ความรู้สึกสุดท้าย คือ ผมว่าคนในชุมชนเดียวกัน บางครั้งยังอยู่โดยบริบทที่อยู่บ้านใกล้แต่ไม่ได้อยู่ใกล้กัน ที่จะร่วมดูแลกันในชุมชน มีความสุข แต่สุดท้ายคนไทยก็ไม่ทิ้งกันก็ยังมีคนมองเห็นคนเป็นคนที่ต้องพึ่งพาอาศัยกัน ช่วยเหลือซึ่งกันและกันให้ดีที่สุด
คุณคมสัน เสมวิมล
วันนี้อากาศไม่ดี มีฝนตกตอนเช้า ผมมีอาการกังวลว่าเราจะทำงานไม่ได้ แต่พอสายๆ ฟ้าเริ่มเปิด ก็สบายใจขึ้น ตอนที่อยู่ในรถตู้เราคุยกันเกี่ยวกับงานที่จะทำในวันนี้ เสร็จแล้วเราก็คุยกันอีกหลายเรื่อง ทำให้บรรยากาศสนุกมาก เมื่อไปถึง ครูผู้ชายก็ขนอุปกรณ์แล้วเดินไปด้านหลังบ้าน เริ่มลอกคลองทันที ความรู้สึกตอนนี้มีความสุขมาก ผมสนุกเพราะได้ทำงานร่วมกับเพื่อนๆ เราคุยกันไป ทำกันไป มีปัญหาเรื่องต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ในน้ำ จะเอาขึ้นอย่างไร เราก็ปรึกษากัน มีความรู้สึกสุข ๒ อย่าง คือ ๑. ได้ช่วยยายจิต อย่างที่ตั้งใจไว้อีกครั้ง ๒. ได้ทำงานร่วมกับเพื่อนๆ ที่สนิทกัน วันนี้งานเสร็จประมาณ ๘๐% จริงๆ อยากให้เสร็จทั้งหมด แต่ไม่ไหวจริงๆ ทุกคนหมดแรงแล้ว ในใจผมแอบคิดว่า ถ้าเพื่อนๆ มีเวลาว่างพร้อมๆ กัน น่าจะมาอีกครั้ง ๑. อยากทำแนวกันขยะไม่ให้ลอยเข้ามาในบริเวณบ้าน ๒. อยากทำกับข้าวแล้วนั่งกินข้าวกับยายจิตครับ
คุณเรวัต อภินันท์พร (ครูโม่)
การไปจิตอาสาบ้านคุณยายจิตเมื่อวันเสาร์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๑
๑. เห็นอะไรจากการไปจิตอาสาครั้งนี้ เห็นสภาพความเป็นอยู่ที่ลำบากของคุณยายจิต ได้รับความทุกข์ยากมาก เห็นการใช้ชีวิตเพียงลำพังของหญิงชราคนหนึ่งที่ดำรงชีวิตอยู่อย่างแร้นแค้น ใช้ชีวิตอย่างอดอยากและขาดสุขอนามัยที่ดี แม้บ้านเรือนรอบๆ จะเป็นตึกคอนกรีต มีความเป็นอยู่ที่ดี แต่บ้านคุณยายกลับแตกต่างกันกับตึกเหล่านั้นอย่างสิ้นเชิง
๒. รู้สึกอย่างไรกับการไปจิตอาสาครั้งนี้ รู้สึกเวทนาคุณยายจิตที่ต้องมีชีวิตอยู่อย่างเดียวดายในบ้านหลังเก่าๆ โทรมๆ โดยขาดลูกหลานดูแล แต่ก็รู้สึกถึงน้ำใจและกำลังใจจากคณะที่ไปจิตอาสาในครั้งนี้ ที่ทุ่มเทอย่างเต็มกำลังความสามารถ ที่จะช่วยคุณยาย ซึ่งเป็นเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกใบนี้
๓. จะทำอะไรต่อไป หากมีจิตอาสาครั้งต่อไป ก็จะขออาสาไปช่วยอีกในโอกาสต่อๆ ไป
ครูเอิร์ธ (บรรณารักษ์อาศรมศิลป์)
การไปจิตอาสาบ้านคุณยายจิตเมื่อวันเสาร์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๑
๑. เห็นอะไรจากการไปจิตอาสาครั้งนี้ เห็นสภาพความเป็นอยู่ของยายจิตจากครั้งแรก กับการไปครั้งนี้ เห็นสภาพที่บ้านพักของยายดูสะอาด และเหม็นน้อยกว่าครั้งแรกที่ได้ไปเยี่ยม สภาพรอบบ้านของยายมีขยะเยอะ และได้เอาตัวเองลงมือปฏิบัติ ทำการเก็บขยะที่อยู่ในคลองหลังบ้าน ซึ่งมีจำนวนมาก
๒. รู้สึกอย่างไรกับการไปจิตอาสาครั้งนี้ รู้สึกภูมิใจที่ได้ทำงานบำเพ็ญประโยชน์ ได้ช่วยเหลือผู้ที่ต้องการช่วยเหลือ และได้เห็นกระบวนการทำงานของทีมครูพละ ที่ตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่เต็มใจ
๓. จะทำอะไรต่อไป ถ้ามีโอกาสออกจิตอาสา จะออกจิตอาสาอีก
คุณชลกร ศุทธิวัฒนานนท์
การไปจิตอาสาบ้านคุณยายจิตเมื่อวันเสาร์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๑
๑. เห็นอะไรจากการไปจิตอาสาครั้งนี้ ไปจิตอาสาครั้งนี้ เป็นครั้งที่สองที่ไปบ้านคุณยายจิต เห็นว่าหน้าบ้าน ในบ้านยายจิตสะอาดมากขึ้นกว่าครั้งก่อน รวมทั้งกลิ่นปัสสาวะ กลิ่นเหม็นต่างๆ ก็น้อยลง ครั้งนี้ได้ช่วยทำความสะอาดบนบ้าน โดยเริ่มจากช่วยพี่ผวนอาบน้ำแต่งตัวให้คุณยาย แล้วอุ้มคุณยายมานั่งเล่นอยู่ที่ใต้ต้นไม้ เก็บผ้าห่มส่งให้เพื่อนๆ ลงมาตากแดด ช่วยพยาบาลบุษขัดพื้นห้องนอนให้สะอาด นำเสื่อน้ำมันที่รองนอนมาเช็ดแล้วตากแดด เช็ดพื้นระเบียงหน้าบ้าน เมื่อเสร็จบนบ้าน ได้ไปช่วยด้านล่างเก็บขยะในคูน้ำหลังบ้าน ใช้คราดเกี่ยวลูกมะพร้าว เศษไม้ ขึ้น และใช้กะเนาะตักเศษไม้เล็กๆ โฟม รองเท้า พลาสติกฯ จากขยะที่หนา พวกเราช่วยกันตักจนหมด พวกเรา ๑๘ คน ร่วมแรงร่วมใจกัน ช่วยกันทำความสะอาดบ้านคุณยาย ซักผ้า ตากผ้า เก็บขยะคูหลังบ้าน ใช้เวลาเพียง ๓ ชั่วโมง เที่ยงครึ่งร่วมถ่ายภาพกับคุณยาย คุณยายให้พรพวกเรา แล้วเราก็ลากลับ
๒. รู้สึกอย่างไรกับการไปจิตอาสาครั้งนี้ ไปครั้งนี้ได้เรียนรู้ใจตัวเอง เมื่อเราตั้งใจจะทำความสะอาดให้คุณยาย กลิ่นปัสสาวะ กลิ่นเหม็นต่างๆ รู้สึกว่าได้กลิ่นน้อยลงไปเลย รู้สึกว่าทุกคนมีคุณค่า เด็กๆ ใช้แรงไม่ไหวก็ทำหน้าที่นั่งคุยกับคุณยายแทน รู้สึกอิ่มใจที่เห็นบ้านคุณยายสะอาด คุณยายจะได้อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดีขึ้น ยิ่งอิ่มเอมใจมากเมื่อคุณยายให้พรพวกเรา
๓. จะทำอะไรต่อไป อยากให้จิตอาสาไปบ้านยายจิตอีก เพราะถ้าพวกเราไปช่วยกันทำความสะอาด คุณยายก็จะได้อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดี คุณยายจะได้ไม่เหงา มีพวกเราไปเยี่ยมบ่อยๆ ตั้งใจจะกลับไปบ้านตัวเองให้บ่อยมากขึ้น จะได้ช่วยแม่ทำความสะอาดบ้าน
คุณอุไรวรรณ แย้มเย็น
การไปจิตอาสาบ้านคุณยายจิตเมื่อวันเสาร์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๑
๑. เห็นอะไรจากการไปจิตอาสาครั้งนี้ ในการไปบ้านยายจิตในครั้งที่ ๒ นี้ ดีกว่าการมาครั้งแรกมาก เพราะเราได้เห็นได้รู้สิ่งต่างๆ มาจากในการไปครั้งแรกมาแล้ว ทำให้เราเตรียมตัว และเตรียมใจได้ดีมากขึ้น ในครั้งนี้รู้สึกว่าบริเวณบ้านของยายดูดี ไม่สกปรกกว่าในครั้งแรก แต่ครั้งนี้ภารกิจหลักๆ เลย คือ การลอกคลองเอาขยะขึ้นมาจากในคลอง ขยะในคลองนั้นเยอะมากๆ บวกกับมีต้นไม้ที่ขวาง อบต.มาตัดทิ้งไว้หล่นลงไปในน้ำอีก ๒ ต้นใหญ่ๆ ทำให้เป็นอุปสรรคในการนำขยะขึ้นมา พวกเราจึงต้องช่วยกันตัดต้นไม้ ๒ ต้นนั้น และดึงขึ้นมาอยู่บนฝั่ง ถึงเหนื่อยแต่ก็สนุก เพราะทุกคนช่วยเหลือกัน
๒. รู้สึกอย่างไรกับการไปจิตอาสาครั้งนี้ ในการไปจิตอาสาครั้งนี้ดีกว่าครั้งก่อนมาก เพราะเราอยากไปทำให้บ้านยายจิตให้ดีขึ้น เพราะเราเห็นภาพจากในครั้งแรกแล้ว รู้สึกอยากช่วยเหลืออยากทำให้ดีขึ้น เราไม่มีกำลังทรัพย์ที่จะไปช่วยยาย แต่เรายังมีกำลังกายที่เราสามารถนำไปช่วยยายหรือคนอื่นๆ ต่อไปได้
๓. จะทำอะไรต่อไป ถ้ามีโอกาสก็จะกลับไปช่วยเหลือยายอีกครับ
คุณจักรพันธ์ บุญกรด
การไปจิตอาสาบ้านคุณยายจิตเมื่อวันเสาร์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๑
๑. เห็นอะไรจากการไปจิตอาสาครั้งนี้ ในครั้งนี้ที่ได้ช่วยดูแลและทำความสะอาดบ้านของคุณยายเป็นครั้งที่ ๒ พอลงจากรถได้เห็นคุณยายอยู่ในมุ้ง แกเปิดมุ้งออกมา ทั้งๆ ที่นอนอยู่ ได้ยินแกพูดว่า “ใครมาล่ะ” ด้วยน้ำเสียงของผู้ที่รอคอยอย่างมีความหวัง ภายในบ้านของคุณยายเป็นเหมือนกับครั้งแรกที่ได้ไปเห็น ด้วยกลิ่นสาปอุจจาระและปัสสาวะที่มีอยู่เต็มไปหมด
๒. รู้สึกอย่างไรกับการไปจิตอาสาครั้งนี้ รู้สึกอยากไปช่วยดูแล ทำความสะอาดบริเวณบ้านให้ คือ มีความต้องการจะช่วยมาก มีความภูมิใจที่ได้พูดคุยกับคุณยาย และยายก็มีสีหน้าที่มีความสุข ที่มีคนมาหามาช่วยมาคุยด้วย
๓. จะทำอะไรต่อไป สิ่งที่ได้ช่วยได้ทำ ถือว่าเป็นความภาคภูมิใจที่สุดในใจ คือ การได้มีโอกาสช่วยเหลือนั้นจะทำอย่างสุดกำลัง สิ่งที่เราทำได้ช่วยเหลือใครได้นั้น เราก็จะมีความสุขเสมอที่ได้ช่วย ด้วยความภูมิใจจะทำสิ่งดีๆ เสมอ
คุณภัทนวัฒน์ เจริญสุข
การไปจิตอาสาบ้านคุณยายจิตเมื่อวันเสาร์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๑
๑. เห็นอะไรจากการไปจิตอาสาครั้งนี้ เป็นครั้งที่ ๒ ที่ได้ช่วยเหลือผู้อื่นที่เป็นคนๆ เดียวกัน นั่นคือยายจิตผู้อาภัพแห่งเมืองบ้านแพ้ว ในครั้งนี้ตัวผมไม่ได้ใกล้ชิดยาย เนื่องจากงานของผมคือการลอกคลองที่มีแต่ความเหม็นเน่าขยะเต็มคลอง ความรู้สึกของยายเหมือนเดิมกับครั้งแรก หน้าบูด ไม่พูดจาทักทาย พูดแต่ว่า “นี่ของยาย” และก็เดิมๆ ครับ พอเสร็จทุกอย่างแล้วก็ได้เห็นรอยยิ้มอันสดใส และคำอวยพรที่ดีและมีความศักดิ์สิทธิ์ของยาย ทุกคนน้อมรับและสาธุกับพรที่ได้
๒. รู้สึกอย่างไรกับการไปจิตอาสาครั้งนี้ มาดูในคลองแล้ว ขยะและกิ่งไม้หักเต็มคลอง พี่ๆ ทุกคนช่วยกันหยิบจับอุปกรณ์เพื่อตักขยะขึ้นมาจากคลอง ตัวผมลงไปตัดไม้ที่อยู่ในคลอง และช่วยกันลากขึ้นมาจากคลอง จากเดิมที่น้ำไม่ไหล ขยะกองติดตามกิ่งไม้ และเมื่อได้ทำให้มันเสร็จแล้ว ส่งที่เห็นคือความสดใสของน้ำที่ดีขึ้นกว่าเดิม มีน้ำไหลในคลอง และขยะก็ถูกตักขึ้นมา ผมคิดว่าสภาพความเป็นอยู่ของยายต้องดีขึ้น ตัวอย่างเช่น น้ำในคลองไหล ยุงก็ไม่วางไข่ น้ำก็ไม่เน่า ยายก็ไม่ต้องโดนยุงกัด แค่นี้ก็ดีแล้ว ความรู้สึกของผมตลอดงานดีมาก มีความสุขในระหว่างทำงาน ทุกคนร่วมมือร่วมใจกันเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ไม่มีคำบรรยายใดๆ ที่ดีกว่าคำว่า “การร่วมมือกันทำให้สัมฤทธิ์ผลและมีความสุข”
๓. จะทำอะไรต่อไป อยากจะให้ทุกคนบนโลกไม่ทอดทิ้งกัน เหมือนสิ่งที่พวกเราไม่ทอดทิ้งยาย จึงอยากจะบอกว่าอนาคตตัวผมเองจะไม่ทอดทิ้งพ่อแม่ให้ต้องอยู่เดียวดายเหมือนอย่างยายจิตที่ต้องอยู่อ้างว้างคนเดียว โดยที่นานๆ ทีจะมีคนมาอาบน้ำให้ มาจัดบ้านให้ และคงไม่มีใครอยากเป็นเช่นนี้หรอกครับ ในโอกาสต่อไปต้องเจอยายอีกแน่นอน
คุณสมบัติ รอดเผื่อน
การไปจิตอาสาบ้านคุณยายจิตเมื่อวันเสาร์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๑
๑. เห็นอะไรจากการไปจิตอาสาครั้งนี้ ครั้งนี้ไปช่วยกันเอาผ้าห่มไปตากแดด เก็บกวาดทำความสะอาดบ้าน และไปช่วยกันลอกคลองให้สะอาด เอาขยะขึ้น
๒. รู้สึกอย่างไรกับการไปจิตอาสาครั้งนี้ ความรู้สึกในครั้งนี้ รู้สึกคุ้นเคยกับยายมากขึ้น ทำความสะอาดบ้านยาย เก็บกวาดเอาขยะไปเผา โดยรู้สึกทำไปอย่างสบายใจ ความวิตกสงสัยจากครั้งที่แล้วลดลง ครั้งนี้ได้พาลูกไปด้วยทั้ง ๒ คน ลูกๆ ก็ช่วยกันเก็บขยะเผา และช่วยกันตักขยะขึ้นจากน้ำ ด้วยท่าทีตั้งใจและมีความสุข ไม่งอแง ไม่อ้อน และไม่หนีไปเล่น จนงานเสร็จ รู้สึกว่าบุญกุศลได้ต่อไปที่ลูก ลูกได้ลงมือทำ ได้เห็น และได้เรียนรู้กับการไปทำงานจิตอาสาในครั้งนี้ และเห็นยายจิตยิ้มแย้ม มีความสุขมากขึ้น
๓. จะทำอะไรต่อไป คิดว่าอยากไปทำงานลักษณะนี้อีก โดยเอาลูกไปทำและเรียนรู้ด้วย เพราะจากที่ได้ไปทำ ได้เห็นแล้วว่าเขาทำได้ และมีความเต็มใจ และสนุกกับสิ่งที่ทำ
คุณปาญิกา กระชอนสุข
การไปจิตอาสาบ้านคุณยายจิตเมื่อวันเสาร์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๑
๑. เห็นอะไรจากการไปจิตอาสาครั้งนี้ เริ่มต้นคือไปเห็นสภาพบ้านและบริเวณรอบๆ บ้านของป้าจิต คือมีความสกปรกที่อยู่บนบ้านของป้าจิต และรอบๆ บ้านของป้าจิต จะเป็นคลองและมีขยะมากมาย ซึ่งครูที่ไปจะต้องแบ่งเป็น ๒ ชุด โดยไม่ได้นัดหมาย คือชุดแรกขึ้นบ้านทำความสะอาดบนบ้าน ชุดที่ ๒ ทำความสะอาดที่คลองหลังบ้าน
๒. ทำอะไรจากการไปจิตอาสาครั้งนี้ - ที่ไป ตัวเองอยู่ชุดที่ ๒ คือ ตักขยะที่คลองหลังบ้าน จากที่ขยะเต็มคลองก็หมดไปเหลืออีกเพียง เล็กน้อยตรงที่ตักไม่ถึง แล้วก็มานวดให้ป้าจิตช่วงครึ่งชั่วโมงก่อนที่จะหยุดกัน - อีกส่วนหนึ่งคือ ควรติดต่อกับผู้ที่จะดูแลป้าจิตได้ต่อไป ๓. ได้เรียนรู้อะไรจากการไปจิตอาสาครั้งนี้ การไปทำงานร่วมกับครูพละต้องปรับเรื่องเวลาในการนัดหมายให้ตรงเวลา และเรื่องการร่วมทำงานด้วยกัน
๔. รู้สึกอย่างไรกับการไปจิตอาสาครั้งนี้ รู้สึกดีใจที่ได้ช่วยเหลือสังคม ซึ่งใช้เวลาว่างจากงานไปทำ และอีกอย่างหนึ่งคือการทำงานร่วมกันของครูพละในรูปแบบใหม่ที่ไม่ใช่การสอน และการได้ลงมือทำงานในแต่ละอย่างต้องมีการวางแผนก่อนการลงมือทำ
คุณวารินทร์ เสมสูงเนิน
การไปจิตอาสาบ้านคุณยายจิตเมื่อวันเสาร์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๑
๑. เห็นอะไรจากการไปจิตอาสาครั้งนี้ - เห็นยายจิตอายุ ๘๑ ปี - บ้านที่ยายจิตอยู่ - เห็นขยะที่อยู่รอบๆ บ้านยายจิต โดยเฉพาะในคลองเล็กๆ หลังบ้านยายจิต และกิ่งไม้ใหญ่ที่ ถูกตัดทิ้งไว้ในคลอง - เห็นมุ้ง เสื้อ ผ้าห่มที่สกปรก มีกลิ่นเหม็นฉี่ อึ - เห็นพลังของจิตอาสาที่ทุกคนช่วยกันทำความสะอาดให้ยายจิตโดยไม่รังเกลียดในความสกปรก เหม็น - เห็นเด็กๆ ที่เป็นลูกผมเอง (มายด์) ลูกครูเป๊ก (ปิงปอง และเปตอง) ช่วยคุย หาข้าว ดูแลยาย จิต ไม่เป็นภาระผู้ใหญ่ - เห็นคนในชุมชนเดียวกับยายจิตที่มองพวกจิตอาสาลงไปทำงาน เป็นเหมือนสิ่งที่แปลก - เห็นสุนัขที่อยู่กับยายจิต และยายจิตก็ให้อาหารกิน
๒. ทำอะไรในกิจกรรมจิตอาสาครั้งนี้ การเป็นจิตอาสาของผมในครั้งนี้ ผมได้ไปช่วยทำความสะอาดคลองส่งน้ำ เก็บขยะที่มีอยู่จำนวนมาก ร่วมช่วยกับเพื่อนครูพละตัดกิ่งไม้ที่ถูกตัด แล้วก็ทิ้งเอาไว้ในคลอง ซึ่งสิ่งต่างๆ เหล่านี้เป็นงานหลักที่ผมทำในวันเสาร์ แต่ที่ทำอีกคือ ได้พูดคุยกับยายจิต ให้กำลังใจ เพราะยายจิตมีความรู้สึกว่าสิ่งที่จิตอาสาทำไปช่วยยายจิต เป็นสิ่งที่ยายไปรบกวน รู้สึกเกรงใจ
๓. เรียนรู้อะไรกับการไปจิตอาสาครั้งนี้ การที่เราจะช่วยเหลือใครสักคน เราไม่ควรมองหรือช่วยแค่ความสงสาร แต่ควรมองให้มากขึ้นออกไปอีก ว่าเราจะให้ยายจิตมีความสุข มีความเป็นอยู่ที่ดีกว่านั้นได้อย่างไร เพราะคุณยายไม่ได้เป็นอัมพาตที่ช่วยตัวเองไม่ได้เลย แต่ยายจิตขยับแขน หยิบจับได้ ถ้ามีกำลังใจจากคนในชุมชน คุณยายน่าจะมีกำลังใจมากขึ้นในการที่จะช่วยตนเองไม่จมอยู่ในกองฉี่ - อึ พอมองย้อนมาที่ตนเอง ก็รู้สึกว่าการที่เราเป็นครูสอนเด็กให้จบไปวันๆ หนึ่ง ตามเนื้อหาที่เราตั้งไว้ โดยไม่ได้หยิบยกเอาปัญหาที่อยู่ข้างหน้ามาเป็นตัวขับเคลื่อน เด็กคนนั้นก็คงมีแต่สุขภาพแข็งแรง แต่ไม่ได้คนดีมีคุณภาพที่มีกำลังกายที่ดีที่จะช่วยสังคมต่อไป ดังเช่น คนที่อยู่ในชุมชนเดียวกับยายจิตที่ไม่เห็นปัญหาของยายจิต
๔. รู้สึกอย่างไรกับการไปจิตอาสาครั้งนี้ งานนี้ผมรู้สึกดี ๓ อย่าง ๑. ผมได้ทำบุญให้กับยายจิต ที่มีสภาพความเป็นอยู่ที่น่าสงสาร ได้มีกำลังใจเพิ่มขึ้น และก็จะหาแนวร่วมจากกลุ่ม ป.โท ที่จะช่วยยายจิตต่อไป ๒. มีความสุขที่เห็นภาพและได้ร่วมด้วยช่วยกันกับเพื่อนครูพละ สนุกสนานเวลาที่เรา พูดคุยแซวกัน เกิดความรู้สึกเป็นที่ห่วงที่บางครั้งเห็นเพื่อนจะเกิดอันตรายในช่วยที่ ทำงานร่วมกัน ๓. เป็นครั้งแรกที่ผมพาลูกสาวไปทำงานจิตอาสาร่วมกัน และมายด์ก็ทำได้ โดยไม่เป็น ภาระอะไรกับพ่อ ชวนยายคุย หาข้าวให้ทาน หาน้ำ หาขนม เก็บสตางค์ หาร่มบังแดด ซึ่งผมเห็นความดีงามที่ลูกเป็นคนดีที่กตัญญูต่อผู้ใหญ่ ถึงแม้จะไม่ใช่ญาติพี่น้อง
ความรู้สึกสุดท้าย คือ ผมว่าคนในชุมชนเดียวกัน บางครั้งยังอยู่โดยบริบทที่อยู่บ้านใกล้แต่ไม่ได้อยู่ใกล้กัน ที่จะร่วมดูแลกันในชุมชน มีความสุข แต่สุดท้ายคนไทยก็ไม่ทิ้งกันก็ยังมีคนมองเห็นคนเป็นคนที่ต้องพึ่งพาอาศัยกัน ช่วยเหลือซึ่งกันและกันให้ดีที่สุด
คุณคมสัน เสมวิมล
